De belangrijkste bijzaak ter wereld

Allereerst, mijn welgemeende en diep nederige excuses voor het niet eerder schrijven van een blog. Door allerlei bezigheden ben ik daar helaas niet aan toegekomen, maar hier gaan we dan weer, ditmaal over de belangrijkste bijzaak ter wereld.

Na m'n vorige blog stonden namelijk de kwartfinales van de rugby world cup op het programma in het weekend van 8 en 9 oktober (allemachtig, is het al oktober?!). Er stonden maar liefst 4 wedstrijden op het programma in 2 dagen, dus dat was genieten! Natuurlijk gebeurde er in de week daarvoor ook allerlei leuke dingen, maar niet zo belangrijk als de rugby natuurlijk. Ik zal jullie een kort overzichtje geven van de hoogtepunten van die week: op dinsdag ben ik wezen schaatsen hier in Wellington.


Ja, je leest het goed: schaatsen. Inderdaad, als in met van die schoenen met glij-ijzers jezelf op ijs voortbewegen. Natuurlijk geen echt ijs (zo koud wordt het hier niet, al voelt het soms wel zo met die wind), maar een nepijsbaantje in de open lucht is toch ook wel leuk. Helemaal als er mensen zijn die voor het eerst op schaatsen staan (ik heb me erg goed vermaakt) en als de schaatsen ORANJE zijn. Gelukkig weten die Kiwi's hier wel welk land schaatsen tot nationale cultuur heeft verheven. Oh ja, het rugbyteam van Wales kwam ook nog even langs voor een wandelingetje langs het water waaraan ook de ijsbaan lag. Wat een bonken van kerels zeg, maar hierover later meer.

Aangezien dat zo'n beetje het enige hoogtepunt van de week was buiten studie (wat dichterbij een dieptepunt komt dan bij een hoogtepunt), gaan we nu maar snel weer verder met belangrijkere zaken: rugby. Om jullie even op te frissen over het edele spel rugby:

Quote 1. Rugby is een hooliganssport die gespeeld wordt door gentlemen, terwijl voetbal een gentlemenssport is die gespeeld wordt door hooligans. (Oftewel: voetballers mogen elkaar nauwelijks raken maar proberen elkaar op elke mogelijke manier een oor aan te naaien, terwijl rugby een ruwe sport is met veel sportiviteit).

Quote 2. Rugby is een simpel spel: 30 kleerkasten van kerels rennen achter een bal aan voor 80 minuten en aan het eind winnen de All Blacks (niet de Duitsers!). Geweldig toch?

Quote 3. Rugby is geen zaak van leven of dood, het is veel belangrijker dan dat!

Quote 4. Als zij die try niet gescoord hadden, hadden wij gewonnen!

Quote 5. Zeggen dat de 22 - 10 overwinning van Wales tegen Ierland een simpele match was voor Wales is pure scorebordjournalistiek!

Quote 6. De bal is rond met 2 puntige uiteinden.

Quote 7. Als wij de bal hebben, kunnen zij niet scoren.

Quote 8. Je moet altijd zorgen dat je een punt meer scoort dan de tegenstander.

Dat zou genoeg moeten zijn als opfrissertje. Wales won dus redelijk gemakkelijk van Ierland op zaterdagavond en de Fransen versloegen de Engelsen. Op zondag versloeg Australie Zuid-Afrika op een geflatteerde manier (zie quote 5 en 8) en bereikte Nieuw-Zeeland de halve finales ten koste van Argentinie (zie quote 2).

Helaas moest er toen weer een volle week gewacht worden op de volgende wedstrijden, maar gelukkig is er in de tussentijd een onophoudelijke stroom aan meestal onzinnige informatie over alle rugbyspelers (voor de vrouwen: vooral over Sonny Bill "Lady Boy" Williams, google maar) en hun uitspattingen in en buiten het veld. Gelukkig was er genoeg afleiding: een opdracht, tentamen en essay moesten ingeleverd worden (allemaal minimaal 2 minuten voor de deadline ingeleverd). Daarnaast besloot ik op maandag eindelijk m'n geluk te wagen hardlopend naar de Brooklyn Turbine (zie een van m'n eerste blogs). En zowaar is het me gelukt om boven te komen (en weer beneden)! Dat huzarenstukje werd natuurlijk direct op facebook gezet (sommigen zal dit namelijk bekend voorkomen), waarbij de nodige reacties los kwamen. Zo besloot Arend mij uit te dagen om het opnieuw te doen, maar dan samen. En ja, dat kan ik natuurlijk niet zomaar over m'n kant laten gaan... Dus vrijdag hebben Arend en ik samen maar weer dat hele stuk omhoog gerend. "Pff" is volgens mij de meest precieze beschrijving van hoe je je voelt als je boven bent naast het ongelooflijk bevredigende gevoel natuurlijk wat erbij komt als je enigszins op adem bent gekomen.

Die avond werd er gefeest, eerst op de universiteit als afsluiting van het trimester en afscheid van een grote groep internationale studenten, en daarna bij Elin thuis en in de stad! Topavond dus. Op zaterdagmiddag stond er een heuse Hawaii-style party op het programma bij onze buren. Dichterbij (=beter) kan niet. Het was misschien alleen iets aan de frisse kant voor Hawaiiaanse taferelen, maar een kleinigheidje hou je altijd.

Zaterdag en zondag stond het langverwachte dan weer op het programma. Vooraf domineerden quote 3 en 6 de stemming. Op zaterdag wisten de Fransen Wales te verslaan (wat wil je als Wales al na een kwartier met een man minder staat!), waarbij ze quote 8 letterlijk namen. De All Blacks deden iets meer moeite op zondagavond door Australie redelijk dik te verslaan met goed rugby (Quote 9: Rugby is simpel, maar wat moeilijker is, is simpel rugby spelen). En jawel mensen, tijdens de wedstrijd tegen de Aussies was de spanning om te snijden (er waren al heel wat gespannen koppies te zien in de kroeg een uur voor de aftrap), zelfs buitenlanders werden er nerveus van! Maar de sfeer was geweldig. Wat een ontlading toen de eerste punten op het scoreboard kwamen! Eerlijk waar top, bijna vergelijkbaar met Nederlandse WK-sfeer.

Inmiddels is er weer een week voorbij en is de wedstrijd om de 3e plaats (Australie versloeg Wales redelijk gemakkelijk) net gespeeld. Daarnaast ben ik vandaag terug gekomen van een leuke, rustige (ja dat kan ook) tramp met Arend, Benedikt, Roos en Elin. Donderdag vertrokken we met een huurauto naar de Tararuas (waar ook de andere tramps heen gingen) en na een pitstop bij de supermarkt en een gezellig autoritje liepen we omhoog naar Powell Hut. Lekker stukkie lopen tot 1200m hoogte waar we genoten van een welverdiend biertje en avondeten. Vanmorgen besloten we de wekker te zetten om de zonsopkomst te zien, alleen die heb ik op wonderbaarlijke wijze weten te missen. Roos had namelijk haar wekker gezet, maar toen die afging had ik het idee dat het nog niet licht was, en op een of andere manier wisten de anderen, die allemaal naast me lagen, ongemerkt uit bed te gaan zonder mij wakker te maken! Dus toen was ik 20 minuten te laat voor zonsopkomst. Vette pech dus. Gelukkig was de rest van de route op vrijdag mooi qua uitzichten en we hebben heerlijk rustig aan gedaan.

Zondag is het dan eindelijk zo ver: de finale! De langverwachte finale! De finale waar Nieuw-Zeeland zowel naar uitkijkt als bang voor is, want het zou die Fransen toch niet weer lukken om ons dat kunstje te flikken? En die Fransen zijn misschien toch niet zo slecht als ze lijken... Vooral Quote 3, en in mindere mate quote 6, treden duidelijk in werking hier. Oftewel: de spanning is om te snijden, ik heb er zin in!

Om in stijl af te sluiten:

Quote 10. Je gaat het pas zien als je het doorhebt.

Quote 11. Rugby is een spel van fouten. Wie de minste fouten maakt wint.

En dat zal bepalend worden morgen. In m'n volgende blog horen jullie meer over de finale!

Welterusten,

Sander

PS. Foto's worden later vandaag (jullie tijd) of morgen geplaatst!