Jumbo Hut en een heleboel rugby

Zo, daar gaan we weer! Helaas heb ik deze weken niet zo heel erg veel bijzonders om over te schrijven, omdat m'n vakken allemaal tegelijk om een heleboel aandacht vragen... Belachelijk, ik ben hier toch zeker niet om te studeren?!

Goed, laten we maar eens beginnen met vorige week, toen we op maandag besloten om maar weer eens een gezellig flatdiner te houden. David en ik vonden dat prima, want de dames gingen koken! Heerlijk, goed geregeld dacht ik zo! De rest van de week stond eigenlijk vooral in het teken van studeren (opdrachten en presentaties...), totdat het weekend kwam natuurlijk! Vrijdagavond werd de rugbywedstrijd Australië tegen de VS gespeeld en ik geloof dat ik al wel eens heb verteld dat er hier een heleboel Amerikaanse studenten op uitwisseling zijn. Met andere woorden: gekkenhuis! In een van de studentenhuizen hier (eigenlijk was het meer in de tuin van 3 huizen, maar goed) werd een feest gegeven door een aantal Amerikanen die de wedstrijd gingen kijken. Supergezellig, maar wat een maffe lui zeg die Amerikanen! Compleet uitgedost in van die stereotype Amerikaanse-vlag-pakken en sommige meiden hadden zichzelf zelfs helemaal ondergeverfd in rood, wit en blauw ("HOLLAND!" werd niet echt gewaardeerd, flauw hoor...). Zoals ik al zei, erg gezellig.

Tegen de tijd dat de mensen met kaartjes voor de wedstrijd naar het stadion vertrokken, trok ik met een aantal vrienden richting Benedikt om daar pizza te eten en een soort van mini-seventies-party te houden (te lang verhaal voor deze blog...). Zoals het hoort was dat natuurlijk weer erg gezellig en de het feest werd in de stad voortgezet bij dé seventies bar van Wellington: Boogie Wonderland! Wederom gezellig, mooi een beetje gek doen.

Zaterdagavond speelden de All Blacks weer, ditmaal tegen Frankrijk (37-17), wat ik wederom op het plein aan het water gekeken heb. Zeker weer gezellig en er was zelfs een beetje sfeer daar op dat plein! Frankrijk was namelijk het team dat, met of zonder scheidsrecherlijke dwalingen, Nieuw-Zeeland uitschakelde in de kwartfinale van het vorige WK. Tijd voor revanche dus, wat gezien de stand zeker gelukt is. Alleen toen bleek dat de Fransen niet konden winnen besloten ze met een grote versie van hun nationale driekleur te gaan zwaaien, natuurlijk net op het punt waar ik naar het scherm zat te kijken. Inderdaad, erg sympathiek van die Fransen... Ach ja, een lekker koud biertje maakt veel goed. Tenminste, dat had zo kunnen zijn, maar je raad het nooit: dan zit je in Nieuw-Zeeland (voor de duidelijkheid: dat is aan de andere kant van de wereld ten opzichte van Nederland) en dan schenken ze HEINEKEN!!!! Allemachtig wat een aanfluiting zeg, schenk dan een fatsoenlijk Nederlands biertje! En wat het nog erger maakt: die afzetters verkochten een Hollands biertje voor Nieuw-Zeelandse prijzen! Ik bedoel, voor 2 euro had ik wel Heineken gedronken, maar 8 dollar wordt toch wel een beetje gortig... Ach ja, Hollandse zuinigheid zullen we maar zeggen.

Zondagmiddag was er een lunch georganiseerd voor alle mensen die in de universiteitshuizen wonen: gezellig en lekker! Daarna moest ik helaas terug naar de bieb om m'n essay af te maken. (Oh ja, de zomertijd ging in, dus het tijdsverschil met Nederland is nu 11 uur!).

Afgelopen dinsdag kreeg ik dan eindelijk m'n camera terug van het reparatiecentrum. Inderdaad, hèhè, duurt lang! Ach, eind goed al goed. Op één detail na dan: die grapjassen hebben mijn Nederlandse oplader (die nog keurig werkte) vervangen voor een Nieuw-Zeelandse... Lekker handig voor als ik straks terug ben. Prutsers. Woensdag nog maar even koffie gedronken met Steffen in de zon (had ik al verteld dat het hier ook prachtig weer was afgelopen week?) en een presentatie gegeven waar we al een behoorlijke tijd mee aan het voorbereiden waren. Donderdag hadden we wederom een flatdiner, maar dit keer omdat Sophie jarig was geweest op maandag. Wat een feestmaal was dat zeg: nasi, een groentepie en chocoladetaart als toetje! Goeie zaak dacht ik zo!

Vrijdag besloot ik maar eens in de zon te gaan studeren, aangezien het een aangename 17 graden was, praktisch zonder wind en met volle zon! Heerlijk! Daarna lunch aan het waterfront en die middag nog maar even weer de zon in gegaan, maar toen viel ik in slaap en het resultaat kun je wel raden. Diezelfde avond vertrokken we om 6 uur richting de Tararuas om te gaan trampen (opfrissertje: trampen = met z'n allen het bos in om een stuk te gaan lopen wat eigenlijk veel te lang is, slapen in een hut met behoorlijk harde matrassen en er toch enorm van genieten).

Na onderweg wat krachtvoer gehaald te hebben (fish & chips) kwamen we om 9 uur bij ons startpunt aan (400m boven zeeniveau). Dus: hoofdlampen aan en lopen met die handel! De eerste hut die we tegenkwamen was 1,5 tot 2 uur lopen, maar 'die hards' als we zijn gingen we nog een hutje verder: naar Jumbo Hut. Maar allemachtig, wat was dat een klim zeg! De boomwortels dienden als natuurlijke trappen en er leek eerlijk waar geen eind aan te komen! Gelukkig kwam dat eind dan toch en rond middernacht stonden we de prachtige sterrenhemel te bewonderen vlak boven de boomgrens, bij de hut. En ik kan je vertellen, die sterrenhemel was echt heel bijzonder, omdat het zó donker in dat park was dat je verder totaal geen lichtvervuiling hebt. Bovendien was het kraakhelder, wat voor een indrukwekkende vertoning zorgde. De volgende ochtend werden we wakker een wederom een prachtig uitzicht: wat plukjes nevel over de heuveltoppen, de Ruahines (een ander nationaal park) in de verte, een aantal toppen met sneeuwresten bij ons in de buurt... Fantastisch!

Na een pannenkoekenontbijt vertrokken we dan om 9 uur verder richting ons doel: Mitre Peak, het hoogste punt van de Tararuas met bijna 1600 meter boven zeeniveau. Het leek wel een beetje op de konninginnerit in de Tour de France: onderdweg naar Mitre Peak moesten er eerst nog wat andere heuvels van de eerste en/of buitencategorie beklommen worden, zoals de Angle Knob met z'n 1511 meter boven zeeniveau. Daarna ging het verder over de bergrug (ja, we liepen letterlijk over de bergrug, heel stoer!) en eigenlijk constant op en neer. Toen we rond lunchtijd (na een uurtje of 4 lopen) de eerste van de Three Kings hadden beklommen, met nog 2 Kings te gaan en ook nog Mitre Peak (dat zou nog ten minste 10 uur gekost hebben), besloten mijn benen dat het welletjes was en gelukkig was praktisch iedereen het daar wel mee eens, dus toen besloten we om nog één berg verder te beklimmen om dan aan de andere kant van die berg af te dalen naar het dal en de auto (wat ongeveer 5 uur zou duren). Wederom: prachtige uitzichten en bijzondere natuur.

Uiteindelijk was ik rond een uurtje of 10 thuis die avond, waarna ik een welverdiende douche nam en m'n bed in dook. Zondag stond in het teken van spierpijn (nooit geweten dat je van zoveel spieren in je benen tegelijk last kunt hebben) en de laatste All Blacks wedstrijd, tegen Canada. Dan Carter, een van de belangrijkste spelers van Nieuw-Zeeland was op de training ervoor geblesseerd geraakt, dus het hele land was in rep en roer. Volgens de bookmakers liep de kans dat de All Blacks de WK zouden winnen meteen terug, maar dat is volgens mij wel de minste van de gevolgen van een eventueel niet winnen van die Cup. Zo wordt er hier gezegd dat, mochten de All Blacks de Cup dit jaar niet winnen in eigen land, er een aantal gevolgen zullen zijn voor het land, en dan heb ik het niet over onbenulligheden zoals het ontslaan van een coach. Nee, er wordt gezegd dat de kans groot is dat Nieuw-Zeeland dan in een recessie terecht komt, dat de zittende regering een enorm pak voor de broek krijgt tijdens de komende verkiezingen in november of december en dat er een flinke toename in het huiselijk geweld verwacht wordt... Belachelijk of niet dan? Ik bedoel, die minister president lijkt me wel een beetje een mafkees, maar het lijkt me toch een beetje te veel van het goede als ie daar twee keer voor op z'n broek krijgt: van de kiezers en van z'n vrouw...

Oh ja, voor de meeschrijvers: de wedstrijd eindigde in 79-15. Daardoor zijn de All Blacks eerste in de pool geworden en ze moeten nu een kwartfinale tegen Argentinië spelen. Frankrijk speelt tegen Engeland, Wales tegen Ierland en Australië tegen Zuid-Afrika, maar daarover zullen jullie vast meer horen na volgend weekend, als de wedstrijden gespeeld zijn!

De groeten uit Wellington, waar het inmiddels weer echt lenteweer is: het heeft de hele dag onophoudelijk geregend...

PS. Ik heb weer wat foto's van het trampen bijgevoegd!