Midterm break - Deel 2: Feeling adventurous? (2)
Door: Sander van der Wielen
Blijf op de hoogte en volg Sander
07 September 2011 | Nieuw Zeeland, Wellington
Na de uiterst korte inleiding met onze eerste vakantie ervaringen erin beschreven, volgt hier het vervolg.
DEEL 2: Feeling adventurous? Part Two
Donderdag 25 augustus vertrokken we met een vroege bus vanuit Greymouth naar Franz Josef Glacier, aan de voet van de Franz Josef Glacier (ja, bijzonder originele dorpsnaam inderdaad). Hierbij volgden we de westkust richting het zuiden, waarbij we een aantal prachtige uitzichten hadden (ja ja, het wordt eentonig, ik weet het) en op tijd in Franz Josef Glacier aankwamen. Na onze spullen gedropt te hebben bij het hostel besloten we maar om een stuk te gaan lopen, waarbij we mooie uitzichten op de gletsjer kregen en uiteindelijk bij een mooi bergmeer uitkwamen.
De volgende dag zou in het teken staan van waar we voor gekomen waren: een tocht de gletsjer op. Dus moesten we vroeg opstaan, ons warm aankleden en toen ging het met een aantal gidsen van het bedrijf Franz Josef Glacier Guides (het kan niet op met de originaliteit) naar de gletsjer. De gletsjer is van fors formaat (zie foto’s) en een van de snelst voortbewegende gletsjers ter wereld doordat er evenveel neerslag in het gebied valt als in het Amazonegebied (of was het zelfs meer dan in de Amazone Wouter?). In ieder geval, een beste bak water (al dan niet bevroren) wat daar naar beneden komt. De tocht de gletsjer op was echt heel bijzonder: in het begin sta je op een grote berg stenen, wat het begin van de gletsjer blijkt te zijn, en na een tocht dwars door de ingewanden van de gletsjer kwamen we uit op een grote ijsvlakte halverwege de gletsjer wat het eindpunt/omkeerpunt van onze tocht zou zijn. En over die ingewanden van die gletsjer, daarmee bedoel ik inderdaad dat we dwars door de scheuren in het gletsjerijs liepen/wurmden en soms over uitgehakte trappen af moesten dalen in het ijs of juist over een richel moesten klimmen. Klinkt supervet toch? Nou, Wouter en ik kunnen bevestigen dat het inderdaad supervet was! Na onze terugkeer vanaf de Franz Josef Glacier naar het dorpje Franz Josef Glacier besloten we onze vermoeide ledematen te laten ontspannen in de hot pools (inderdaad, warme zwembaden), waar we dezelfde Nederlanders tegenkwamen als in Picton. Zij bleken op dezelfde dag de gletsjer opgegaan te zijn, alleen waren zij een uur eerder vertrokken. Bizar toeval dat we ze dan in die hot pools weer tegenkomen toch?
Zaterdag trokken we verder op weg naar Queenstown, Nieuw-Zeeland’s “adventure capital”. Op de gletsjer zaten we in de groep bij Tom uit Engeland, die ook in ons hostel sliep, en in de bus bleken we met dezelfde bus naar Queenstown te gaan, waar we voor evenveel nachten in hetzelfde hostel zouden slapen. Dat moet toch niet gekker worden zou je zeggen. Inderdaad, dat zeiden wij ook. Goed, na een busreis van 8 uur (die best mee bleek te vallen door de vele stops onderweg voor foto’s en bij een fruitstal in de Nieuw-Zeelandse Betuwe) kwamen we dan aan in Queenstown, wat echt een toeristenstad bleek te zijn. Het hostel was enorm groot en nogal druk, maar stoer als wij zijn hebben wij ons daar wel doorheen geslagen (oke, we hadden ook alles vooraf betaald, maar toch...). Gelukkig konden we ‘s avonds onze gedachten even verzetten met het bekijken van een potje oer-Nieuw-Zeelands rugby (All Blacks tegen Australië om de Tri-Nations Cup) in de dichtstbijzijnde pub. Helaas voor de All Blacks zou Australië de Cup winnen na een uitslag van 25-20. Maar ach, het bier smaakte goed en met de World Cup gaat het pas echt om de knikkers zullen we maar zeggen.
Zondag was het dan eindelijk zo ver voor Wouter: skydiven! Als je in Queenstown bent geweest, waar het bungeejumpen is uitgevonden, kun je eigenlijk niet vertrekken voordat je bent wezen bungeejumpen danwel skydiven (alle combinaties mogelijk). Voor mij zat het er helaas niet in om deze adrenalinekick te beleven, maar ach, een kleinigheidje hou je altijd hè? Gelukkig kon Wouter wel skydiven en uit zijn verslag kon ik -tussen de regels door- opmaken dat het echt heel vet was geweest (vanaf de grond zag het er ook best leuk uit trouwens). Na deze adrenalinestoot waren we wel toe aan iets rustigs, dus toen zijn we maar even één van Queenstown’s omliggende heuvels op te lopen omdat we vonden dat we nog niet genoeg mooie uitzichten hadden gezien tijdens onze reis.
Voor de fanatieke skiërs onder ons: ik vertel het volgende niet (alleen) om jullie jaloers te maken!
Skiën dus. En wel in skigebied Treble Cone, een 2 uur lange busreis vanaf Queenstown, en ja, ook hier hadden we spectaculaire uitzichten over al dan niet besneeuwde bergen, dalen en meren. Er was niet superveel sneeuw, maar zeker ruim genoeg om op te skiën en dit leverde ons een volgende zeer speciale en memorabele ervaring op. Ik bedoel, wie kan nou zeggen dat ie in Nieuw-Zeeland is wezen skiën met zo’n fabuleus uitzicht? Voor de slimmeriken onder ons: Wouter en ik kunnen dat dus zeggen! Ook niet onbelangrijk om te vermelden is natuurlijk het feit dat we onze energiereserves die avond goed aanvulden met een uit de kluiten gewassen biefstuk van een halve kilo (juist, per persoon).
Hiermee zijn we aan het einde gekomen van deel 2; ook dit deel zal worden vervolgd...
DEEL 2: Feeling adventurous? Part Two
Donderdag 25 augustus vertrokken we met een vroege bus vanuit Greymouth naar Franz Josef Glacier, aan de voet van de Franz Josef Glacier (ja, bijzonder originele dorpsnaam inderdaad). Hierbij volgden we de westkust richting het zuiden, waarbij we een aantal prachtige uitzichten hadden (ja ja, het wordt eentonig, ik weet het) en op tijd in Franz Josef Glacier aankwamen. Na onze spullen gedropt te hebben bij het hostel besloten we maar om een stuk te gaan lopen, waarbij we mooie uitzichten op de gletsjer kregen en uiteindelijk bij een mooi bergmeer uitkwamen.
De volgende dag zou in het teken staan van waar we voor gekomen waren: een tocht de gletsjer op. Dus moesten we vroeg opstaan, ons warm aankleden en toen ging het met een aantal gidsen van het bedrijf Franz Josef Glacier Guides (het kan niet op met de originaliteit) naar de gletsjer. De gletsjer is van fors formaat (zie foto’s) en een van de snelst voortbewegende gletsjers ter wereld doordat er evenveel neerslag in het gebied valt als in het Amazonegebied (of was het zelfs meer dan in de Amazone Wouter?). In ieder geval, een beste bak water (al dan niet bevroren) wat daar naar beneden komt. De tocht de gletsjer op was echt heel bijzonder: in het begin sta je op een grote berg stenen, wat het begin van de gletsjer blijkt te zijn, en na een tocht dwars door de ingewanden van de gletsjer kwamen we uit op een grote ijsvlakte halverwege de gletsjer wat het eindpunt/omkeerpunt van onze tocht zou zijn. En over die ingewanden van die gletsjer, daarmee bedoel ik inderdaad dat we dwars door de scheuren in het gletsjerijs liepen/wurmden en soms over uitgehakte trappen af moesten dalen in het ijs of juist over een richel moesten klimmen. Klinkt supervet toch? Nou, Wouter en ik kunnen bevestigen dat het inderdaad supervet was! Na onze terugkeer vanaf de Franz Josef Glacier naar het dorpje Franz Josef Glacier besloten we onze vermoeide ledematen te laten ontspannen in de hot pools (inderdaad, warme zwembaden), waar we dezelfde Nederlanders tegenkwamen als in Picton. Zij bleken op dezelfde dag de gletsjer opgegaan te zijn, alleen waren zij een uur eerder vertrokken. Bizar toeval dat we ze dan in die hot pools weer tegenkomen toch?
Zaterdag trokken we verder op weg naar Queenstown, Nieuw-Zeeland’s “adventure capital”. Op de gletsjer zaten we in de groep bij Tom uit Engeland, die ook in ons hostel sliep, en in de bus bleken we met dezelfde bus naar Queenstown te gaan, waar we voor evenveel nachten in hetzelfde hostel zouden slapen. Dat moet toch niet gekker worden zou je zeggen. Inderdaad, dat zeiden wij ook. Goed, na een busreis van 8 uur (die best mee bleek te vallen door de vele stops onderweg voor foto’s en bij een fruitstal in de Nieuw-Zeelandse Betuwe) kwamen we dan aan in Queenstown, wat echt een toeristenstad bleek te zijn. Het hostel was enorm groot en nogal druk, maar stoer als wij zijn hebben wij ons daar wel doorheen geslagen (oke, we hadden ook alles vooraf betaald, maar toch...). Gelukkig konden we ‘s avonds onze gedachten even verzetten met het bekijken van een potje oer-Nieuw-Zeelands rugby (All Blacks tegen Australië om de Tri-Nations Cup) in de dichtstbijzijnde pub. Helaas voor de All Blacks zou Australië de Cup winnen na een uitslag van 25-20. Maar ach, het bier smaakte goed en met de World Cup gaat het pas echt om de knikkers zullen we maar zeggen.
Zondag was het dan eindelijk zo ver voor Wouter: skydiven! Als je in Queenstown bent geweest, waar het bungeejumpen is uitgevonden, kun je eigenlijk niet vertrekken voordat je bent wezen bungeejumpen danwel skydiven (alle combinaties mogelijk). Voor mij zat het er helaas niet in om deze adrenalinekick te beleven, maar ach, een kleinigheidje hou je altijd hè? Gelukkig kon Wouter wel skydiven en uit zijn verslag kon ik -tussen de regels door- opmaken dat het echt heel vet was geweest (vanaf de grond zag het er ook best leuk uit trouwens). Na deze adrenalinestoot waren we wel toe aan iets rustigs, dus toen zijn we maar even één van Queenstown’s omliggende heuvels op te lopen omdat we vonden dat we nog niet genoeg mooie uitzichten hadden gezien tijdens onze reis.
Voor de fanatieke skiërs onder ons: ik vertel het volgende niet (alleen) om jullie jaloers te maken!
Skiën dus. En wel in skigebied Treble Cone, een 2 uur lange busreis vanaf Queenstown, en ja, ook hier hadden we spectaculaire uitzichten over al dan niet besneeuwde bergen, dalen en meren. Er was niet superveel sneeuw, maar zeker ruim genoeg om op te skiën en dit leverde ons een volgende zeer speciale en memorabele ervaring op. Ik bedoel, wie kan nou zeggen dat ie in Nieuw-Zeeland is wezen skiën met zo’n fabuleus uitzicht? Voor de slimmeriken onder ons: Wouter en ik kunnen dat dus zeggen! Ook niet onbelangrijk om te vermelden is natuurlijk het feit dat we onze energiereserves die avond goed aanvulden met een uit de kluiten gewassen biefstuk van een halve kilo (juist, per persoon).
Hiermee zijn we aan het einde gekomen van deel 2; ook dit deel zal worden vervolgd...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
