Feeling adventurous?

Goeieavond beste mensen!

Een dagje of twee later dan gebruikelijk hier dan eindelijk m'n langverwachte volgende blog. Na de prachtige ervaring van de All Blacks rugbywedstrijd was het maandag weer tijd om te studeren, maar niet te lang natuurlijk, dus maandagavond hebben we maar even een filmpje gekeken bij Roos met een groep vrienden (begint een traditie te worden op maandagavond). Dinsdag was er dan weer een meeting van de trampingclub, waarbij ik besloot om afgelopen weekend maar weer eens een stukje te gaan lopen (hierover later meer). Woensdag stond in het teken van studeren, klimmen en sushi: Na een dagje in de bieb te hebben gestudeerd/aan m'n onderzoeksvoorstel te hebben gewerkt, besloot ik, na nadrukkelijk aandringen van Mareike en Henriette (dank daarvoor), om eens mee te gaan klimmen op van die klimwanden in een grote loods hier aan het water. Helaas was het uitzicht bovenin niet zo geweldig (wat wil je ook in een loods...), maar ik bleek wel de enige te zijn die in een gewoon touw helemaal naar boven kon klimmen en het klimmen op die wanden was echt heel cool om te doen.

Na het klimmen was iedereen natuurlijk uitgehongerd, dus gingen we met een behoorlijke afvaardiging van de tramping club de stad in op zoek naar voedsel. We kwamen uit bij een sushi restaurant in de stad, waar Aart, de vriend van Roos, en ik een avontuurlijk gevoel kregen en besloten om zo veel mogelijk gerechten uit te proberen. Het merendeel van deze gerechten was heel lekker, inclusief de gefrituurde megagarnaal, de inktvis, het zeewier en de kaviaar. Helaas werden we door alle lekkere smaken wat overmoedig, waardoor we besloten om het gerecht uit te proberen wat er het minst aantrekkelijk uit zag (zeg maar gerust vies). Het leek op iets van rauwe mossel ofzo (we hebben eigenlijk geen idee wat het was maar rauwe mossel klinkt wel spectaculair) en het smaakt net zoals het eruit zag: goor. Om de een of andere reden waren we allebei uitgegeten na dat gerecht...

Goed, je zou zeggen dat ik na het sushi avontuur de Oosterse keuken wel even zou laten rusten, maar niets was minder waar. Alain was namelijk jarig vrijdag en hij nodigde ons uit om met een grote groep vrienden uit eten te gaan bij de Chinees om zijn verjaardag te vieren. Aangezien het nogal onbeleefd zou zijn om een uitnodiging voor een feestje af te slaan besloot ik, enigszins angstig voor maffe gerechten, toch maar te gaan. Dat bleek een uitstekende keuze te zijn, want het eten was overheerlijk en het was ook nog eens erg gezellig. Daarna werd het verjaardagsfeestje nog even voortgezet bij Benedikt thuis, omdat zijn huisgenoot een ik-heb-niks-anders-te-doen-op-vrijdagavond-feestje organiseerde. Dit was hetzelfde recept als alle andere huisfeesten die ik tot nu toe meegemaakt heb, dus ook dit feestje was zeer geslaagd. Gelukkig zijn deze feestjes om middernacht afgelopen, waardoor ik er nog enigszins fatsoenlijk uitzag de volgende morgen bij het vertrek naar de Tararua Ranges voor m'n volgende tramping trip.

Tramping trip 2 dus, wederom naar de Tararua Ranges, maar natuurlijk wel naar een andere hut. Bij vertrek vanaf de universiteit konden we kiezen of we bij de medium of de easy trip mee wilden. Aangezien ik nog maar 1 keer was wezen trampen voor ongeveer 3 uur leek het me een mooie manier van opbouwen om op de easy trip te gaan die tussen de 4 en de 5 uur zou duren. De medium trip zou ongeveer 7 à 8 uur in beslag nemen en over een bergrug gaan, natuurlijk met de bijbehorende prachtige uitzichten over de dalen. Maar goed, ik koos dus voor de easy trip. Het eerste stuk liepen beide groepen samen naar het begin van de bergrug, waar beide groepen opsplitsten. Na de lunch gingen wij naar beneden (Benedikt, Jussi, Joe en onze gids Mikey) en de rest (Aart, Roos, Alain, Elin en gids Chris) ging naar boven. De verwachte aankomsttijd van de medium groep was rond 9 uur 's avonds, wat betekent dat deze groep een tijd door het donker zou moeten lopen. Onze aankomsttijd zou rond een uur of 6 zijn, met een beetje geluk zouden we voor het donker (17:45 uur is het donker) in de hut zijn.

Helaas bleek dat veel te optimistisch gedacht. We hadden namelijk de pech dat we een buitengewoon trage Chinees (Joe) in onze groep hadden, die voor elk stuk bijna twee keer zo veel tijd nodig had als de rest van onze groep. Het feit dat er wederom bomen op de paden lagen en het feit dat delen van het pad in de rivier waren gegleden door landverschuivingen hielp ook al niet echt mee om ons tempo normaal te houden. Door deze dingen moesten we het laatste stuk van de tramp in het donker lopen, wat het tempo nog meer vertraagde. Natuurlijk is alles in het donker minder goed zichtbaar (gelukkig hadden we lampen bij ons), inclusief het pad en de markeringen die aangeven waar het pad loopt. Daarnaast lagen er nog steeds regelmatig bomen over het pad en waren ook op dit gedeelte van het pad delen weggespoeld. Je voelt hem aankomen: we raakten verdwaald. Niet 1 keer, niet 2 keer, niet 3 keer, nee, ongeveer 5 keer raakten we het pad kwijt en moesten we gewoon de rivier stroomopwaarts volgen en hopen dat we het pad terug zouden vinden. Lekker avontuurlijk nietwaar? Gelukkig vonden we iedere keer redelijk snel het pad terug, behalve de laatste keer. Op dat moment was de rivier plotseling erg smal, waardoor we dachten dat we een zijrivier aan het volgen waren in plaats van de hoofdrivier. Na een groepsdiscussie besloten we om de rivier tóch te volgen en om nog maximaal een uur door te lopen aangezien het inmiddels 9 uur was en iedereen moe en hongerig was. Als we de hut niet zouden vinden, zouden we buiten slapen en koken op een beschutte plek. Gelukkig wisten we redelijk snel daarna het pad terug te vinden en een half uurtje later bereikten we de hut. Na een welverdiende maaltijd en nachtrust gingen we de volgende ochtend rond half 11 terug, waardoor we (nu zonder de weg kwijt te raken) om half 6 de parkeerplaats weer bereikten (ja, weer 7 uur lopen...). De andere groep bleek sneeuw gehad te hebben op de bergrug, terwijl wij 'slechts' hagel en regen hadden. Eenmaal thuis ben ik gaan eten, douchen, skypen en slapen, want ik was gesloopt.

Maandag voelde ik me weer een beetje mens (was ook wel handig aangezien ik een tentamen had) en dus maandagavond maar naar Charlie gegaan samen met vrienden. We hadden eerst een potluck en daarna gingen we The Godfather kijken. Vandaag was redelijk druk met studie en de rest van de week ziet er niet veel anders uit: studie, studie en nog eens studie (2 assignments en een tentamen voor de komende week).

Zo, dat was het alweer voor vandaag, ik ga nu eerst maar eens naar de meeting van de tramping club om te kijken wat ze komend weekend in de aanbieding hebben!

Oh ja, bedankt voor alle reacties tot nu toe, superleuk om te lezen!

De groeten uit lente-achtig Wellington!