Windy, rainy Welly

Dinsdag 5 juli begon de oriëntatie op Vic, zoals ze de Victoria University of Wellington hier noemen. De dag was nogal vanzelfsprekend: je krijgt een welkomstpakket met heel veel informatie, dan ga je in een collegezaal zitten, waar alle informatie uit je pakket nog ff doorgesproken wordt en hier en daar aangevuld, daarna krijg je nog meer informatie, krijg je een lunch en een informatiemarkt (wat zeker handig was) en dan krijg je een rondleiding over de campus. Natuurlijk hoort het bij zo'n dag ook dat aan het eind blijkt dat je meer dan de helft van de info die verteld werd alweer bent vergeten, waar ik me natuurlijk keurig aan gehouden heb!

Gelukkig heb ik de belangrijkste dingen wel onthouden, zoals waar je koffie kunt krijgen, dat er in augustus en september skitripjes naar Mount Ruapehu worden georganiseerd, dat een abonnement op het sportcentrum vrij goedkoop is en dat het in Wellington's centrum verboden is om met geopende flessen drank rond te lopen. Er is ook wat minder belangrijke informatie blijven hangen, zoals het feit dat fietsen zonder helm verboden is en dat Vic's campussen prima in orde zijn wat betreft faciliteiten.

Diezelfde avond ben ik uit eten geweest met een groepje mensen die ik net had leren kennen wat erg gezellig was. Woensdagochtend werd er een ontbijt georganiseerd voor alle studenten die op uitwisseling zijn en daarna moesten we onze inschrijving voltooien. Ook hebben we onze buddy’s ontmoet, wat erg gezellig was. Steffen (m’n buddy) is half Nederlands en heeft een Nederlandse partner, dus hij spreekt een klein beetje Nederlands. Alleen is ie voor Feijenoord, dus het onderwerp voetbal hebben we maar een beetje overgeslagen…. Woensdagavond was het tijd om de stad in te gaan, waar een rugby wedstrijd op het programma stond. Wat een spektakel: Cafés vol met fanatieke rugbyfans en die sport is gewoon geweldig om naar te kijken: snel, spectaculair en nooit saai.

Donderdag zijn we Mount Victoria, een heuvel met uitkijkpunt in de stad, op geklommen (“verdorie, is het nu al half 11? Ik wil nog langer slapen!”). Eenmaal boven hadden we echt een supermooi uitzicht (onderweg ook al een aantal keer), alleen werd het bovenop nogal koud door de wind (blijkbaar is de gemiddelde windsnelheid hier ruim 30 kmh) en een stortbui. Eenmaal beneden hebben we nog even in Sweet Mother’s Kitchen gegeten, wat erg lekker was.

Gisteren (het is nu vrijdag rond de middag bij mij) kwam Sophie, onze Kiwimate (=huisgenoot uit Kiwiland) eindelijk thuis en we hebben gisteren kennis gemaakt. Ze lijkt me erg aardig, net als m’n Amerikaanse huisgenoten David en Ayja. Na de behoorlijk regen van gisteravond en vannacht is het nu weer mooi weer, dus ik ga zo maar even hardlopen denk ik (hoop dat ik dat vol houdt met al die heuvels op en af ;)! )

Groeten uit rainy, windy, maar-inmiddels-weer-zonnig Welly