Daar gaan we dan....

Woensdag 29 juni 2011, 16:30 Nederlandse tijd: de reis begint.
Nadat ik op Schiphol was aangekomen en was uitgezwaaid vertrok het vliegtuig naar Londen Heathrow voor het begin van een lange reis. Gelukkig begon de reis goed (nee, ik bedoel niet dat ik gevraagd werd voor Hello Goodbye op Schiphol, dat wilde ik die arme Nederlandse kijkers niet aandoen) met een super mooie vlucht over hartje Londen. Na alle Londense bezienswaardigheden vanuit de lucht te hebben gezien kwamen we aan en moest ik van terminal wisselen. Er werd gezegd dat me dit 2 uur zou kunnen kosten..... maar het bleken 10 minuutjes te zijn. Die avond begon de reis pas echt met een lang stuk naar Bangkok, Thailand. Dankzij lekker veel beenruimte (voor vliegtuigbegrippen dan) heb ik dat stuk behoorlijk veel geslapen, ondanks de Thaise baby die een paar stoelen verderop regelmatig lag te blèren. In Bangkok moesten we even het vliegtuig uit, wat zeker geen straf was. Helemaal niet toen bleek dat Bangkok een heel mooi nieuw vliegveld/terminal had (zie foto's). Helaas bleek in Bangkok al dat m'n vlucht van Sydney naar Wellington geannuleerd was.

Het stuk van Bangkok naar Sydney is praktisch even lang als van Londen naar Bangkok, maar slapen ging minder goed doordat ik natuurlijk al aardig lang geslapen had. Eenmaal in Sydney aangekomen werden alle mensen die naar Wellington of Christchurch wilden apart genomen omdat deze vluchten geannuleerd waren ivm de aswolk. Eerst leek het erop dat ik een avondvlucht naar Auckland zou moeten pakken en dan met trein of vliegtuig verder naar Wellington (op eigen kosten), maar gelukkig kon ik nog met de avondvlucht naar Wellington mee. De man van Qantas, die me eerst een e-ticket gaf met de naam John Vanderheyden erop ("Ach, ik had dat 'vander' toch mooi goed!"), zorgde voor 60 Australische dollars aan bonnen om eten/drinken/boeken etc. te kopen op het vliegveld, wat natuurlijk niet verkeerd is als je 12 uur lang moet rondhangen daar. Uiteindelijk vloog ik dan op 1 juli toch nog naar Wellington, waar ik rond middernacht aankwam. YES! (Dacht ik....)

Helaas klinkt het bovenstaande bijna te mooi om waar te zijn, wat het dus ook was. Want voor mij was het vette pech, koffer weg! Uiteindelijk was het dus ongeveer 1 uur 's nachts voordat ik door de douane was. En toen bleek dat door een misverstand ook m'n shuttlebusje naar het hotel al weg was... (Gelukkig kon deze nog snel worden opgetrommeld, waardoor ik toch nog om kwart voor 2 moe in bed kon duiken.

Na de klok meer dan rond geslapen te hebben ben ik nog ff op een korte verkenningstocht gegaan door het centrum van Wellington (er is echt heel weinig vlak hier) en toen aan het avondeten gegaan. Vandaag (Nieuw-Zeelandse tijd natuurlijk) werd ik opgehaald door weer een shuttlebusje om me naar m'n eigenlijke kamer te brengen, waar ik dus nu dit verslagje typ. M'n huis hier is wel relax, echt heel dicht bij de uni en met de bus ben je snel in het centrum. Ook heb je echt een heel mooi uitzicht over de stad, zelfs vanuit m'n kamer. Nadeel wat me opgevallen is hier in NZ: ze doen niet aan centrale verwarming, terwijl het toch best fris is! En ook blijkt dat m'n huisgenoten pas later komen (wanneer weet ik nog niet), wat behoorlijk minder gezellig is natuurlijk... Foto's van m'n kamer e.d. komen later.

Voor alle Nederlanders: nog een fijne zondag, maar ik ga zo naar bed!