Ayubowan!

Beste volgers,

Hierbij dan mijn eerste blog vanuit Sri Lanka. Zoals jullie weten ging ik afgelopen maandagochtend al vroeg richting Düsseldorf voor mijn vlucht. Al bij het inchecken bleek dat mijn vlucht niet (helemaal) goed in het systeem stond, maar gelukkig mocht ik na wat heen en weer gebel van een van de incheckdames (volgens mij allemaal met een ochtendhumeur trouwens) toch gewoon met de vlucht mee.

Mijn ouders en Wouter waren mee om me uit te zwaaien wat natuurlijk erg leuk was. Natuurlijk was dit afscheidsritueel niet compleet geweest zonder dat de flauwe grappen over tafel vlogen (en door de auto al toen we op weg waren naar het vliegveld)! Van Düsseldorf naar Abu Dhabi vloog ik met Etihad Airways, wat echt top was. Goeie stoelen, zeker een centimeter meer beenruimte dan bij andere airlines en goeie films om je tijdens de vlucht mee te vermaken. Dus dat heb ik dan ook maar gedaan.

Na een paar uur in Abu Dhabi (alleen maar knipperende rode lichtjes aan de horizon van de wolkenkrabbers die er staan) vloog ik dan met Sri Lankan Airways verder richting Colombo, waar we rond 5 uur in de ochtend aankwamen. Al in het vliegtuig kreeg ik mijn eerste kennismaking met het Sri Lankaanse eten: lekker pittig! Verder blonk Sri Lankan Airways vooral uit in de jurkjes die de stewardessen droegen.

Na een nacht met 3 uur slaap bracht een taxi me naar het Lideke Wery Educational Insitute (LWEI), nadat we onderweg nog even stopten voor een herbal soup (groene drab van allerlei kruiden en wat rijst in een blender, maar wel lekker). Ik was natuurlijk al behoorlijk onder de indruk van de landschappen: rijstvelden, rubberplantages, palmbomen, uitzichten op het strand en de zee en natuurlijk de kleine straatjes waar we doorheen moesten. Eenmaal aangekomen bij het LWEI ving Ron me op en liet hij me de school zien. Hij is al ongeveer 5 jaar lang betrokken bij de school. Hij heeft me dus even rondgeleid en ik werd meteen uitgenodigd om naar het huis van Ron en Yvonne te komen om even te zwemmen, verder kennis te maken en oudejaarsavond te vieren. Dat heb ik die middag dus ook maar even gedaan (na een kort rondje door het 'dorp' en een dutje). Ron en Yvonne gingen nog even hun buren een goede jaarwisseling wensen, waar ik voor het eerst kennis heb gemaakt met de Sri Lankaanse gastvrijheid. Erg aardige mensen en je wordt echt volgestopt met allerlei lekkernijen. Zoals het een goede buitenlander betaamt heb ik natuurlijk alles uitgeprobeerd ;)

Oudejaarsavond was verder erg bijzonder. Niet alleen vierde ik het natuurlijk in Sri Lanka en was het zelfs 's nachts nog warm, maar ook omdat ik het vierde met Ron en Yvonne, een Frans echtpaar en een Engelse vrouw. Op zich niet zo bijzonder natuurlijk, totdat je bedenkt dat de anderen allemaal 60+ zijn... En oh ja, de voertaal was voornamelijk Frans en laat dat nou net niet m'n sterkste punt zijn...

Op nieuwjaarsdag moesten we om 8 uur op school zijn voor de traditionele nieuwjaarsviering. Omdat ik bij Ron en Yvonne was blijven slapen, ging ik bij Ron achterop de scooter over allerlei achterafweggetjes terug naar de school. Echt prachtige landschappen met de rijstvelden enzo, echt ansichtkaart-waardige plaatjes! Goed, nieuwjaar dus. Na eerst kennis gemaakt te hebben met mijn collega's (Chathurika, Hasanthi - allebei Engels leraressen; Praveen - IT leraar; Akushla - receptioniste/administratrice; Subadra - conciërge/kokkin en Dinesh - schoolhoofd), begon de viering met het koken van kokosmelk middenin de school. Als je dit goed over laat koken zou dit voorspoed betekenen en geluk brengen voor het nieuwe jaar. Dus zo gezegd, zo gedaan. 1 brandalarm, een hoop rook en overgekookte kokosmelk later zaten we aan een gezamenlijk ontbijt.

Dat was alweer een compleet nieuwe ervaring: rijst eten met je handen (alleen je rechterhand welteverstaan). En dat is echt niet makkelijk... Dan denk je dat eten met stokjes aardig onder de knie te hebben (over eten met mes en vork mogen jullie zelf een oordeel vellen), eten ze hier met hun hand! Ik geloof dat ik er ongeveer 2x zo lang over deed als de rest, wat ik eigenlijk helemaal geen slechte score vond voor een eerste keer. Gelukkig gaat dit dankzij een paar tips nu al beter. De rest van de dag stond in het teken van kennismaken, de eerste dingetjes doen en boodschappen halen.

Boodschappen halen doe je in een dorp dat 7 km verderop ligt, waar ze een supermarkt hebben. Ik ging met de bus, waar je voor een enkeltje welgeteld 17 roepies voor neer moet tellen (10 cent). Stoppen doen de bussen eigenlijk maar nauwelijks, dus als ie er staat moet je er snel inspringen. Verder zijn de bussen oud, vol en rijden de buschauffeurs echt als kamikazepiloten. Niet te geloven. Maar goed, je bent er in ieder geval wel snel. Die avond ging ik compleet gesloopt om 9 uur naar bed.

Donderdag ging ik verder met mijn eerste activiteiten voor het LWEI, al is het lastig om snel je draai te vinden zonder een uitgebreide overdracht (de mijne was een middagje in plaats van 2 weken). Samen thee drinken en samen lunchen is wel echt gezellig hier (gelukkig mag je thee wel gewoon uit een kopje drinken!).

Na alweer een vroege nacht voelde ik me vrijdag eindelijk weer een beetje fit. Dus vol goede moed ging ik aan de slag, maar... het was Cleaning Day, dus we zijn de hele dag bezig geweest met schoonmaken van de school om alles klaar te hebben om nieuwe leerlingen te kunnen ontvangen (de lessen beginnen op de 13e). Productief en gezellig dagje.

Gisteren (zaterdag) werden de certificaten uitgereikt aan de kinderen die meegedaan hebben aan de Saturday IT class. Deze IT lessen zijn voor kinderen in Grade 10 en Grade 11, dus jonger dan die bij de 'reguliere' lessen zitten. Viraj, de leraar die de IT lessen verzorgt, leidde de ceremonie samen met Dinesh en hoewel ik geen bal heb verstaan van wat ze zeiden (alles was in het Sinhala/Singalees) was het erg leuk. Een van de kinderen deed bijvoorbeeld nog een presentatie en de moeder van een van de kinderen bedankte het Instituut en de Nederlandse ondersteuning voor de kans die we haar kinderen en andere kinderen een kans bieden op een betere toekomst. Echt heel gaaf om te horen, dat geeft nu al voldoening terwijl ik eigenlijk nog weinig gedaan heb hier!

Die middag ben ik nog even op de fiets naar Aluthgama geweest voor wat boodschappen (ja inderdaad, over dezelfde weg als die kamikaze buschauffeurs), wat echt supermooie uitzichten opleverde. Foto's hiervan komen nog. Ik moet nog wel even navragen hier of een zwarte leguaan op je pad vinden hetzelfde betekent als een zwarte kat op je pad vinden, want op weg naar Aluthgama reed ik vlak langs een zwarte leguaan die de weg probeerde over te steken (lees: ik reed er bijna overheen)... Gelukkig ging het allemaal goed en ik kwam ik heelhuids weer terug.

Vanmorgen (zondag) heb ik geprobeerd uit te slapen (welke gek zet er keiharde muziek op om 8 uur 's ochtends?!) en ga ik straks nog even naar het strand. Een relaxdagje dus, ook omdat ik morgen uiterlijk om 6 uur 's ochtends moet vertrekken in de richting van Colombo om mijn visum te verlengen.

Al met al ben ik inmiddels redelijk gesettled hier. Volgende week zal ik een stuk drukker zijn en ik hoop dan ook wat meer mensen buiten het LWEI te spreken, maar dat komt vast goed. Zoals jullie zien heb ik al erg veel nieuwe indrukken opgedaan (ik kan ze niet eens allemaal vertellen hier), dus dat belooft nog wat!

Sander

PS. Ayubowan betekent welkom in het Singalees