Peak-en op het juiste moment

Hoi allemaal!

Gelukkig nieuwjaar!

Ik hoor jullie denken: 'huh, heeft die jongen een zonnesteek opgelopen?', maar niets is minder waar: hier in Sri Lanka vieren ze Nieuwjaar op 14 april. Dus vandaar.

Maar goed, ik zal beginnen waar ik met m'n vorige blog gebleven was. Op vrijdag 28 maart hadden Ron en Yvonne me uitgenodigd om te komen kijken bij de opening van een huis wat een straatarme familie dankzij de stichting van Yvonne (Care 4 Sri Lanka) kreeg. Eerst woonden ze in een hutje gemaakt van gevlochten palmbladeren, landbouwplastic en golfplaten en nu kregen ze een huis, inclusief wat basic meubilair (een bed, matras en een paar stoelen). Voor oma was het de eerste keer dat ze in een echt huis zou gaan slapen! Bizar om mee te maken, maar wel mooi om te zien hoe dankbaar de mensen zijn. Zo'n meevaller geeft ze echt weer perspectief. Erg indrukwekkend om te zien.

De week erna heb ik weer een paar keer les gegeven en ook help ik praktisch elke dag een aantal studenten met het schrijven van formele en informele brieven, wat voor velen een struikelblok is op het examen. Erg leuk om te doen en de studenten gaan goed vooruit. Wel is het inmiddels erg lastig om nieuwe opgaven te bedenken!

Op 2 april werd de nieuwe website van de school gelanceerd: www.lwei.lk. Dit was een project waar ik veel tijd in gestoken heb en ik ben dan ook blij dat hij nu online is. Een website is natuurlijk nooit af, dus als jullie nog tips hebben dan hoor ik die graag van jullie via e-mail ofzo.

Dat weekend (zaterdag 5 april) organiseerde ik een CV & Interview training voor de studenten. Dit was erg leuk met een demo interview (ik was interviewer en kon mijn lachen bijna niet inhouden), het oefenen van interviews met studenten en het schrijven van hun eigen CV door de studenten. Erg leuk en een succesvolle dag. Die avond ben ik met Liz uit eten geweest bij Amal, wat echt top was! De rest van het weekend heb ik gerelaxt.

De volgende week was de laatste week voor de vakantie, dus er moest nog een hoop gebeuren om van alles te regelen voordat de vakantie zou beginnen, waaronder een heleboel brieven die nagekeken moesten worden!

Op zaterdag 12 april vertrok ik dan eindelijk voor m'n eerste week reizen door Sri Lanka! Mijn backpack en ik gingen met de bus naar Ratnapura, een stad in het binnenland bekend om zijn edelstenen. Mooie route onderweg door de heuvels en langs rijstvelden, maar zeker niet geschikt voor mensen met wagenziekte! Die avond vertrok ik om half 9 van het guesthouse om Adam's Peak te beklimmen.

Adam's Peak is een heuvel van 2250 meter hoog met een tempel op de top. In deze tempel zou de voetafdruk van Buddha, Adam of iemand anders (afhankelijk van welk geloof je hebt) in de berg bewaard worden. Het is dus een echte pelgrimstocht en de meeste Sri Lankanen vinden dat je minimaal eens in je leven Adam's Peak beklommen moet hebben. Oh die voetafdruk heb ik trouwens nergens kunnen vinden.

Ik besloot de berg te beklimmen van de Ratnapura kant, wat de langste route is met ruim 12000 traptreden! Om 10 uur 's avonds begon ik aan de klim en al snel kwam ik een hele leuke Sri Lankaanse familie uit Colombo tegen. Ik besloot samen met hen verder te klimmen, al gingen ze verre van vlot de berg op. Op een gegeven moment besloot een aantal niet verder te gaan en bleef ik met 1 gezin over. We gingen nu iets vlotter vooruit, al was dit nog steeds niet om over naar huis te schrijven. Toen we ongeveer 7000 treden gehad hadden vertelde een mede-wandelaar ons dat de top niet na 9000 treden was (wat de familie dacht), maar na 12000! Een flinke domper dus. Om 5.21 uur (ja, na ruim 7 uur lopen) hadden we ongeveer 7500 treden gehad en besloot ik om te proberen alsnog de top te halen voor zonsopkomst om 6 uur (en dus praktisch omhoog te rennen). Natuurlijk was dit een mission impossible, maar het lukte me om de top van Adam's Peak te bereiken om 6.10 uur, waardoor ik het laatste stukje van de zonsopkomst nog mee kon maken! Gelukkig! Na ruim 4000 treden in 50 minuten gedaan te hebben was ik natuurlijk wel compleet gesloopt, maar het was de moeite waard (ik voelde me dus echt top daar op de top). De terugweg duurde 5 uur, met stukjes die zo steil zijn dat ze erg ongeschikt zijn voor mensen met hoogtevrees!

De dagen daarna had ik ongelooflijke spierpijn, zo erg zelfs dat ik moeite had om de trap op en af te komen! In Ratnapura was die dagen trouwens echt niets te doen, iedereen was Nieuwjaar vieren met familie enzo. Echt bizar, het leek wel een spookstad! Op woensdag was er eindelijk weer wat open en toen ben ik naar het Sinharaja Rain Forest geweest, wat op de UNESCO werelderfgoedlijst staat. De trip ernaar toe was samen met de eigenaar van het guesthouse in zijn grote SUV. Voelt erg decadent aan, niet erg prettig in een land als Sri Lanka, helemaal wanneer je door arme gedeeltes in het binnenland komt. Daarnaast werd ik ook enorm geflest met de prijs die hij vroeg voor het tripje, maar goed. Het Sinharaja Forest was wel heel mooi trouwens. Wanneer je het regenwoud in gaat voel je echt de drukkende warmte van al dat vocht in de lucht op je. De gids kon veel vertellen over de verschillende bomen, planten, vogels, hagedissen, apen, slangen en al die andere natuur die ik NATUURlijk nu vergeten ben te vermelden ;)

Over natuur gesproken, op donderdagochtend ben ik op safari geweest in het Uda Walawe National Park (spreek uit als: Oeda Walawee). En ik kan je vertellen, dat was echt Oeh Wauwhé! Ik heb denk ik wel 20 of 25 olifanten gezien, sommigen van superdichtbij (alsof die beesten zo klein zijn dat je ze van veraf niet kan zien…). Anderen staken voor ons het pad over of kwamen ons als tegenliggers tegemoet, en weer anderen stonden gewoon rustig hun gat te krabben aan een boom (om dat met je slurf te doen is inderdaad ook niet erg hygiënisch).

Naast de olifanten heb ik ook nog een heleboel waterbuffels gezien, apen, herten, pauwen, krokodillen, hagedissen, een varaan, een schildpad, een paar adelaars en een heleboel andere vogels. Heel erg mooi en indrukwekkend dus! Aan het eind van de safari heette het park uiteraard Oeh Daarwarenwe!

Die middag ben ik nog verder gegaan met de bus naar Tangalle, maar niet voordat ik een heerlijk traditioneel Sri Lankaans ontbijt naar binnen gewerkt had. Dat betekent dus thee, fruit, en een soort dikke pannenkoek gemaakt van rijstmeel en een soort van omelet. Lekker! Onderweg kwamen we nog een wielerwedstrijd tegen (de modernste fietsen zijn modellen van 50 jaar terug) en werd er door allerlei dorpelingen naar me gezwaaid (hé een blanke!). Toch teleurstellend, ik dacht dat ik inmiddels toch redelijk bruin was geworden…

In Tangalle heb ik gerelaxt aan het strand en heb ik ’s avonds ook nog aan het strand gegeten. Ik sliep in een homestay, maar de mensen waren zelf niet eens thuis! Ze kwamen midden in de nacht terug van familiebezoek in Nuwara Eliya en stonden me ’s ochtends op te wachten met thee en lekkers. Leuk, jammer dat ik niet langer kon blijven. Vrijdag was het echter de hoogste tijd om weer terug naar Induruwa te gaan, omdat Nicole op zaterdag aan zou komen.

Het weekend heb ik dus de omgeving laten zien aan Nicole en hebben we nog even in de Bentota Ganga gezwommen. Zondagavond hebben we met Ron en Yvonne in een strandtent gegeten in Kosgoda, wat erg gezellig was! Op maandag werd er nog even Nieuwjaar gevierd met een uitgebreid ontbijt voor de staff, Ron, Yvonne en Liz. Gezellig, lekker en leuk!

Inmiddels zijn er nog twee weekjes te gaan hier op het Lideke Wery Educational Institute en ga ik mijn best doen om zo veel mogelijk van mijn kennis over te dragen aan Nicole.

Ik hou jullie op de hoogte!

Groeten,

Sander

PS. Als je alle foto's wilt zien moet je even klikken op 'Ga naar het overzicht', dan kun je namelijk ook de olifant-foto's zien!