Beach, bergen en Bollywood

Hoi volgers!

Dit is alweer het laatste verslag van mijn tijd in Sri Lanka. Inmiddels ben ik veilig weer in Nederland aangekomen, maar ik had jullie nog beloofd om een verhaaltje te schrijven over mijn belevenissen van de afgelopen weken.

Op woensdag 14 mei was het Vesak Full Moon Poya Day, een belangrijke dag voor Boeddhisten. Om 6 uur 's ochtends waren wij samen met duizenden gelovigen bij de Sri Maha Bodhi boom in Anuradhapura (zie vorige blog) bijeen gekomen. Iedereen was in het wit, er was een processie met offers voor Boeddha en het hele tempelterrein was bezaaid met mensen. Supergaaf om mee te maken! Die middag zijn we nog even naar Mihintale geweest, volgens de legende de geboorteplaats van het Boeddhisme in Sri Lanka. 's Avonds zagen we daar ook de lantaarns die voor Vesak opgehangen worden, wat een prachtig gezicht geeft! Toen we terug kwamen in Anuradhapura bleek daar een dansala aan de gang te zijn, wat niets met dansen te maken heeft maar inhoudt dat er eten uitgedeeld wordt om "good merits" te krijgen (soort bonuspunten bij Boeddha). Deze dansala was gigantisch en de hele stad was naar het winkelcentrum gekomen voor een gratis bord rijst & curry! Als buitenlanders werden wij via een zijweg naar binnen gedirigeerd, zodat we niet 2 uur in de rij hoefden te staan zoals iedereen (voelde me hier nogal bezwaard over maar goed). Wel heel leuk en lekker natuurlijk.

Na het Vesak festival zijn Vivianne en ik verder gereisd naar Trincomalee aan de noordoostkust, een van de belangrijkste Tamil steden. Vrijdagochtend gingen we naar het Nationaal Park Pigeon Island, waar ik ging snorkelen in kristalhelder water. Rondom Pigeon Island liggen koraalriffen waar allerlei bijzondere vissen voorkomen, echt in alle kleuren, maten en vormen! Daar heb ik ook een aantal Black Tip haaien gezien, waaronder 2 babyhaaitjes. Een van de babyhaaitjes vond mij volgens mij er wel uitzien om op te vreten, al weet ik niet of ik daar nou echt blij mee moest zijn... Al met al de hele ochtend in het water gelegen, dus het einde van de middag en de avond werd doorgebracht in de hangmat!

Op zondag 18 mei heb ik de ruïnes van Polonnaruwa, hoofdstad van Sri Lanka in de Middeleeuwen, verkend. Er zijn ruïnes van tempels (wie had dat gedacht?), paleizen en kloosters. Sommige van de paleizen waren vroeger 9 verdiepingen hoog (ja, 1000 jaar geleden!). Ook was er een oud ziekenhuis te vinden waar allerlei 'moderne' instrumenten gebruikt werden als scharen, scalpels etc, echt interessant. Er was ook een dagoba te zien die vroeger volledig overkapt was en een zuilengalerij eromheen had, zodat mensen konden schuilen voor zon en regen. Best hoogstaand allemaal en het is grappig om te bedenken dat iedereen het altijd maar heeft over de Grieken en de Romeinen, terwijl er op andere plekken op de wereld ook gevorderde beschavingen waren.

De volgende dag ging de reis terug naar Kandy, zodat ik op de 20e mijn visum voor India op kon halen. Op maandagavond ging ik echter eerst nog even naar een dansshow. Ja, echt. Ja, ik. Ja, vrijwillig. Het was een show van traditionele dans uit Kandy, dus iedereen in traditionele klederdracht en muziek vooral op trommels en trompetten. Uiteraard kwamen hier ook vuurspuwers en hete-kolen-lopers aan te pas. Leuk om eens te zien, gelukkig zat ik die avond niet op hete kolen maar gewoon op een stoeltje!

Dinsdag stond dus voornamelijk in het teken van het ophalen van mijn visum voor India. Daarna heb ik nog even mijn tanden gezet in een bezoek aan de beroemde Tempel van de Tand, waar een tand van Boeddha als heilig relikwie aanbeden wordt. Uiteraard kun je de tand niet zien (ik weet niet eens of die de tand des tijds wel heeft doorstaan) maar alleen een gouden omhulsel. Wel een interessant bezoek, ook door alle andere dingen die tentoongesteld worden over het boeddhisme en de aanslag die de Tamil Tijgers pleegden op de Tempel.

De volgende dag was het tijd om de trein te pakken naar Nuwara Eliya. Leuk om te zien was dat alle Europeanen die op de trein wachtten nogal ongedurig werden toen de trein te laat bleek te zijn, terwijl de Sri Lankanen rustig blijven wachten! De treinreis was trouwens erg mooi met uitzichten op dalen vol met theeplantages en hier en daar wat theepluksters. De theefabrieken waren ook duidelijk te zien, superleuk. In Nuwara Eliya sliep ik in een supermooi guesthouse trouwens: alles van hout gemaakt en 's avonds een biertje bij het haardvuur (Nuwara Eliya ligt op 1800m dus het was koud!) met Nino, Alex, Jacob en Vivianne.

Eigenlijk wilden we donderdag naar Nationaal Park Horton Plains gaan, maar dat ging door de weersvoorspelling niet door (het bleek achteraf prachtig weer te zijn...), dus ging ik op vrijdag. De rest van de dag heb ik dus door Nuwara Eliya gelopen, een lokale voetbalwedstrijd bekeken (ene Rene van de Gijp zou zeggen: niet om aan te gluren!) en naar het meer gelopen, al ben ik omgekeerd toen bleek dat ik moest betalen om door het park langs het meer te lopen (toeristen worden soms echt afgezet in Sri Lanka).

Op vrijdag was het dus tijd om naar Horton Plains te gaan (al vroeg ook: om half 5 ging de wekker), samen met 3 anderen. Onderweg deed het landschap me aan Nieuw-Zeeland denken met alle varens en ook zagen we een prachtige zonsopkomst. Het park zelf bleek echt een oase van rust te zijn met glooiende heuvels, stroompjes en bush op een hoogvlakte. Onderweg zagen we rendieren, watervallen natuurlijk World's End! World's End is een klif van ruim 870m diep met een heel bijzonder uitzicht. Aan de kant van de klif kun je in de verte het Uda Walawe meer zien liggen en op een heldere dag kun je zelfs de zuidkust zien. Aan de andere kant zie je de Horton Plains hoogvlakte, die dus abrupt eindigt bij World's End.

Na het bezoek aan World's End stapte ik op de trein verder naar Ella. Volgens zeggen is dit de mooiste treinrit van Sri Lanka en dat is zeker niet overdreven. De trein ging wederom door de theeplantages en langs diepe afgronden, heel spectaculair om te zien. Ik zat trouwens in een volledig houten derdeklas wagon, echt eentje die uit de tijd van de Industriële Revolutie leek te komen. De snelheid van de trein was alleen niet echt revolutionair... Eenmaal in Ella aangekomen ben ik met Nino, Alex en Vivianne op de scooter naar de Ravana Ella Falls geweest.

Zaterdag de 24e stond in het teken van een bezoek aan de Dambentenne Tea Factory, een van de oudste theefabrieken van Sri Lanka die gesticht is door Sir Thomas Lipton in 1890. Intheeressant om eens te zien hoe de thee nou eigenlijk in je kopje terecht komt. Wisten jullie dat groene thee en 'normale' thee van hetzelfde theeblaadje gemaakt worden? Ik dus ook niet. Die middag heb ik nog even Little Adam's Peak beklommen voor het mooie uitzicht dat ik vanaf daar had op de kloof van Ella en op Ella Rock.

Na een aantal dagen in de bergen werd het wel weer tijd voor strand leek me zo, dus op naar Arugam Bay aan de oostkust! Ik sliep bij Beach Hut, wat door een heleboel surfers als ontmoetingsplek gebruikt wordt. Altijd iemand om mee te ouwehoeren dus na het zwemmen/chillen aan het strand. Op maandag heb ik toen maar eens een surfplank gehuurd om eens wat in het water te spelen. De golven braken op een rif voor de kust, dus uitkijken waar je loopt. Het succes viel toch een beetje tegen helaas, en niet alleen door mijn gebrekkige surfskills! De plank die ik had was namelijk net een olifant in het water: niet vooruit te branden. Jammer.

Deze deuk in mijn ego had natuurlijk even een dagje nodig om te herstellen, dus geen gesurf de dag erna. Wel zon, zee en strand natuurlijk! De sfeer in Arugam Bay is trouwens niet zo top als in Trincomalee, ik denk omdat er in Trinco meer backpackers/reizigers waren en in Arugam Bay vooral veel surfers die niets geven om wat er verder nog te zien is in Sri Lanka. 's Avonds hebben Vivianne en ik met Hannah uit Rotterdam en Andreas uit Zürich gegeten bij een soulfood restaurantje. Het duurde een eeuwigheid voor het klaar was, maar het was wel extreem lekker!

Woensdag was ik voldoende hersteld om voor een sunrise surf te gaan, dus alweer vroeg uit bed en het water in bij Whiskey Point als de lucht nog rood is. Gaaf gezicht, al werd het al heel snel extreem druk in het water, met soms meer dan 30 mensen die dezelfde golf proberen te pakken! Als beginner had ik dus helemaal weinig ruimte om te oefenen, maar het blijft leuk om het te proberen. Na een uurtje of 4 in het water hadden we het wel gezien en die middag gingen we op de fiets op zoek naar Elephant Rock, waar je blijkbaar olifanten kunt zien drinken uit een plas. Die rots hebben we dus niet gevonden maar het was wel een avontuurlijk tochtje door de bush en door een paar riviertjes! De dag werd afgesloten met een of twee biertjes en een kaartspelletje!

Donderdag 29 mei was een reisdag voor mij. Ik vertrok 's ochtends uit Arugam Bay op weg naar het vliegveld van Colombo. De reis naar Colombo duurde ongeveer 10 uur en daarna moest ik nog anderhalf uur in de bus naar het vliegveld. Om je een beeld te geven: 10 uur in de bus heeft me ongeveer 3 euro gekost. Aangezien ik nul tegenslag had kwam ik ruim van tevoren op het vliegveld aan en had ik dus tijd zat om wat te slapen voor mijn vlucht naar Mumbai.

In Mumbai was het trouwens nog heter dan in Sri Lanka: elke dag meer dan 40 graden en extreem vochtig. Liters water drinken dus en je niet druk maken over hoe veel je zweet. Met de bus en de trein (ja zo'n Indiase trein met mensen die buiten aan de trein hangen) ben ik toen naar m'n hostel gegaan. 's Middags heb ik nog even wat rondgelopen om de stad een beetje te leren kennen en 's avonds met Josh (Argentinië) en Jen (VS) gegeten.

Zaterdagochtend ging ik met Josh op "Slum Tour" door de sloppenwijk van Mumbai. Op een vierkante mijl wonen daar meer dan 1 miljoen mensen! Ongelooflijk. Nick, zelf uit de sloppenwijk, gaf ons een rondleiding door kleine steegjes met elektriciteitsdraden overal, langs minifabriekjes voor recycling, pottenbakkers en leerlooierijen. De huisjes zijn klein, armoedig, overvol en de omgeving is verre van schoon en gezond. Erg indrukwekkend dus en het zal voor jullie moeilijk voor te stellen zijn in het echt.

Na de sloppenwijk zijn we langs Mumbai's wasserette gegaan, waar de kaste van wassers kleren wast voor alle hotels en dergelijke van Mumbai. Na een bezoek aan het voormalige Prince of Wales Museum (de huidige naam was te ingewikkeld om uit te spreken, laat staan onthouden), het bekijken van de zonsondergang zijn we 's avonds naar Heropanti geweest. Heropanti is een echte Bollywood film, een zoetsappig liefdesverhaal inclusief zang, dans met een happy end. Natuurlijk was alles in het Hindi, maar je eigen verhaal erbij verzinnen is eigenlijk minstens zo leuk! Grappig ook om te zien dat de film gebruikt werd om een statement te maken tegen uithuwelijken, tegen de verkrachtingen die in India plaats vinden en tegen het feit dat mensen niks mogen totdat ze getrouwd zijn.

Zondag hebben Josh, Jen en ik allemaal rustig aan gedaan omdat we allemaal een reis voor de boeg hadden. 's Middags hebben we nog even over een marktje gestruind en zijn we naar de vissershaven geweest waar tientallen vrouwen garnalen zaten te pellen. Wat een zooi zeg! Tegen die tijd vonden we het wel tijd voor een biertje en daarna ging ik naar het vliegveld voor mijn vlucht terug naar Colombo.

In Colombo wist niemand hoe ze mij een transit visum moesten geven. Ik werd letterlijk van het kastje naar de muur gestuurd en ik geloof dat ik pas 2 uur later door de paspoortcontrole kwam. Waardeloos dus en goed dat de mensen daar geen Nederlands spreken. Door deze vertraging kwam ik ook later aan bij het LWEI, waar ik op bezoek ging. Gelukkig was ik nog net op tijd om afscheid te nemen van Chathurika (ze vierde ook haar verjaardag), Ron & Yvonne, Praveen, Hasanthi, Subadra (ze had weer heerlijke rijst & curry gekookt), Nicole en Dinesh. Raar om nu écht afscheid te moeten nemen, maar ik ben een onvergetelijke ervaring rijker!

Dat is ook zeker het gevoel dat overheerste toen ik op 3 juni na vijf maanden Sri Lanka in het vliegtuig naar huis stapte. Ik heb een fantastische tijd gehad dankzij de mensen die ik heb ontmoet, de dingen die ik voor het LWEI heb kunnen betekenen, alles wat ik geleerd heb over het werken en leven in een andere cultuur en over mezelf en natuurlijk dankzij het reizen. Natuurlijk moet ik jullie als trouwe volgens ook bedanken voor jullie interesse in mijn belevenissen en jullie hulp voor het LWEI! Dus: bom estuti! (Singalees voor 'heel erg bedankt!')

Sander